Het uitvliegen van zijn dochter dwingt hem om terug te kijken: op zijn zwart-witte opvoeding, zijn eigen kleurrijke studententijd en de radicale idealen van toen. Hoeveel is ervan over? Is hij van uitgesproken naar kleurloos grijs gegaan? En waarom wil hij eigenlijk niet dat zijn dochter op kamers gaat? Heeft dat iets te maken met zijn eigen studententijd?

Met scherpe grappen, tedere liedjes en een nieuw relevant verhaal fileert Tim zijn generatie die ooit alles zeker wist, maar nu twijfelend in het midden bungelt. Is dat wijsheid die komt met de jaren? Is het zijn lot dat hij onherroepelijk grijs wordt? Of moet hij nog één keer radicaal kiezen?